محمد قربانی
معاونت پژوهشی
معاونت پژوهشی
- فعال حوزه تعلیم و تربیت
- کارشناس ادبیات نمایشی و منتقد سینما
- دبیر حوزه رسانه و سینما
دبیرستان علامه حلی 
معاونت پژوهشی
چند سئوال اساسی در تربیت و آموزش درباره‌ی استعداد و استعدادیابی وجود
دارد :
آیا استعدادهای افراد مختلف، به زمینه‌های خاص و خط‌کشی شده‌ای محدود است؟ یک دانش آموز چگونه می‌تواند زمینه های مورد علاقه خود را بیابد؟ آیا استعدادیابی، امری " تصادفی" است؟ یا این‌که سلسله تدابیر و امکاناتی موجب بروز استعدادهای دانش‌آموزان می‌شود؟ آیا استعداد های دانش آموزان امری قابل "تشخیص" است؟ آیا می توان سطح توانمندی دانش آموز را حدس زد و او را به آن سمت و سو سوق داد؟
بدیهی است که استعدادیابی ، در سطوح عادی کلاس‌های درس اتفاق نخواهد افتاد و نیازمند تمهیدات جدی‌تری است. در همین راستا، فعالیت‌های پژوهش‌محور و تشویق دانش‌آموزان به فعالیت در زمینه‌هایی متنوع‌تر و کسب تجربه‌های مختلف، می‌تواند کارساز باشد.طی این فعالیت‌ها، کارآیی دانش آموزان افزایش می‌یابد، فعالیت ها از حالت انفرادی به حالت گروهی تمایل می‌یابند و دانش آموزان با حضور در برنامه های فوق‌العاده، خود را در زمینه‌های گوناگون، محک می‌زنند.شناخت و حرکت در راستای نیازهای بومی و ملی، ایجاد میل به ابتکار در دانش‌آموزان، آموزش تفکر خلاق و ... از دیگر اهداف معاونت پژوهشی دبیرستان است. این تدابیر هنگامی مثمر ثمر می گردد که نسل های ورودی استعدادهای درخشان –مخصوصاً در دوره دبیرستان- باجدیت به امور پژوهشی بپردازند و خود را در این حوزه حیاتی تقویت نمایند.
در دبیرستان علامه حلی 10، تربیت به مثابه حقیقتی نظام مند، یک پارچه، منسجم و متوازن در نظر گرفته می‌شود. بسیاری از آسیب‌های تعلیم و تربیت، به فقدان نگاه جامع و متوازن و نظام مند برمی‌گردد و همین نگرش کاریکاتوری، می‌تواند خسارت‌های جبران‌ناپذیری را به جامعه و همین‌طور آینده‌ی دانش‌آموزان تحمیل کند. ما معتقدیم که لازم است دانش آموزان برتر و نخبه، در تمامی زمینه های علمی (شامل مباحث کنکوری و المپیادی) ، پژوهشی(ایران اُپن،جشنواره خوارزمی،ایروکاپ،نانو فناوری و...) ، ورزشی(با تاکید بر ورزش همگانی) ،فرهنگی و ... رشد کنند و افرادی چند بعدی وارد دانشگاه شوند.
آیا استعدادهای افراد مختلف، به زمینه‌های خاص و خط‌کشی شده‌ای محدود است؟ یک دانش آموز چگونه می‌تواند زمینه های مورد علاقه خود را بیابد؟ آیا استعدادیابی، امری " تصادفی" است؟ یا این‌که سلسله تدابیر و امکاناتی موجب بروز استعدادهای دانش‌آموزان می‌شود؟ آیا استعداد های دانش آموزان امری قابل "تشخیص" است؟ آیا می توان سطح توانمندی دانش آموز را حدس زد و او را به آن سمت و سو سوق داد؟
بدیهی است که استعدادیابی ، در سطوح عادی کلاس‌های درس اتفاق نخواهد افتاد و نیازمند تمهیدات جدی‌تری است. در همین راستا، فعالیت‌های پژوهش‌محور و تشویق دانش‌آموزان به فعالیت در زمینه‌هایی متنوع‌تر و کسب تجربه‌های مختلف، می‌تواند کارساز باشد.طی این فعالیت‌ها، کارآیی دانش آموزان افزایش می‌یابد، فعالیت ها از حالت انفرادی به حالت گروهی تمایل می‌یابند و دانش آموزان با حضور در برنامه های فوق‌العاده، خود را در زمینه‌های گوناگون، محک می‌زنند.شناخت و حرکت در راستای نیازهای بومی و ملی، ایجاد میل به ابتکار در دانش‌آموزان، آموزش تفکر خلاق و ... از دیگر اهداف معاونت پژوهشی دبیرستان است. این تدابیر هنگامی مثمر ثمر می گردد که نسل های ورودی استعدادهای درخشان –مخصوصاً در دوره دبیرستان- باجدیت به امور پژوهشی بپردازند و خود را در این حوزه حیاتی تقویت نمایند.
در دبیرستان علامه حلی 10، تربیت به مثابه حقیقتی نظام مند، یک پارچه، منسجم و متوازن در نظر گرفته می‌شود. بسیاری از آسیب‌های تعلیم و تربیت، به فقدان نگاه جامع و متوازن و نظام مند برمی‌گردد و همین نگرش کاریکاتوری، می‌تواند خسارت‌های جبران‌ناپذیری را به جامعه و همین‌طور آینده‌ی دانش‌آموزان تحمیل کند. ما معتقدیم که لازم است دانش آموزان برتر و نخبه، در تمامی زمینه های علمی (شامل مباحث کنکوری و المپیادی) ، پژوهشی(ایران اُپن،جشنواره خوارزمی،ایروکاپ،نانو فناوری و...) ، ورزشی(با تاکید بر ورزش همگانی) ،فرهنگی و ... رشد کنند و افرادی چند بعدی وارد دانشگاه شوند.